ដើម្បីធានាបាននូវទិន្នផលស្រូវល្អ កសិករត្រូវយល់ដឹងពីកត្តាចង្រៃសំខាន់ៗដែលតែងយាយីការលូតលាស់ស្រូវ និងអនុវត្តន៍វិធីសាស្រ្តការពារ និងដោះស្រាយឱ្យបានទាន់ពេលវេលា។
១. សត្វល្អិតចង្រៃសំខាន់ៗ
មមាចត្នោត៖ ជញ្ជក់រុក្ខរសពីដើមស្រូវធ្វើឱ្យស្រូវ និងធ្វើឲ្យស្លឹកឡើងខ្លោច។ ។ មមាចត្នោតជាភ្នាក់ងារចម្លងជំងឺ ដូចជាជំងឺតឿរួញស្លឹក និងជំងឺតឿស្មៅ។ ដំណោះស្រាយបញ្ហានេះគឺការគ្រប់គ្រងទឹក។ កសិករយើងគួរបង្ហូរទឹកចេញពីស្រែមួយរយៈដើម្បីកាត់បន្ថយសំណើម។ មួយទៀតគឺគ្រប់គ្រងជី ដោយជៀសវាងការប្រើជីអាសូតច្រើនពេក។ ក្រៅពីនេះការប្រើថ្នាំគីមីសម្លាប់សត្វល្អិតក៏មានប្រសិទ្ធភាពទល់នឹងមមាចត្នោតដែរ តែត្រូវពិគ្រោះជាមួយមន្ត្រីកសិកម្ម ឬអ្នកជំនាញមុននឹងប្រើប្រាស់។
ដង្កូវមូរស្លឹក៖ ពួកវាស៊ីបំផ្លាញស្លឹកនៅស្ទើរគ្រប់ដំណាក់កាលលូតលាស់។ វាបំផ្លាញធ្ងន់ធ្ងរលើស្លឹកទង់ជ័យ ដែលនាំឱ្យបាត់បង់ទិន្នផលច្រើន។ ដោះដោះស្រាយ គឺគ្រប់គ្រងការដាក់ជីអាសូត កុំប្រើច្រើនពេក។ មួយទៀតប្រើថ្នាំគីមី បាញ់ថ្នាំនៅពេលដង្កូវនៅតូចៗ តែកុំបាញ់ច្រើនហួសហេតុ។
មូសផ្លុង៖ បំផ្លាញស្រូវនៅដំណាក់កាលបែកគុម្ព។ ដើមស្រូវដែលរងការបំផ្លាញមានសភាពដូចស្លឹកខ្ទឹម (រាងបំពង់ស)។ ដោះស្រាយបញ្ហនេះដោយបោច ឬដកដើមដែលមានស្លឹកខ្ទឹមចេញពីស្រែ។ ប្រើថ្នាំគីមីប្រើថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតប្រភេទគ្រាប់ ឬទឹកនៅដំណាក់កាលបែកគុម្ព ប្រសិនបើមានការបំផ្លាញធ្ងន់ធ្ងរ។
ស្រឹងជញ្ជក់ទឹកដោះ៖ ពួកនេះជញ្ជក់គ្រាប់ស្រូវនៅដំណាក់កាលដាក់ទឹកដោះ (ធ្វើឱ្យគ្រាប់ស្រូវស្វិត)។ សត្វនេះនឹងបញ្ចេញ ក្លិនស្អុយ នៅពេលមានការរំខាន។ ដោះស្រាយបញ្ហានេះ កសិករអាច ដកស្មៅចេញពីជុំវិញភ្លឺស្រែ ព្រោះស្រឹងចូលចិត្តពួននៅទីនោះ។ការបាញ់ថ្នាំ សម្លាប់សត្វល្អិតនៅពេលស្រូវចាប់ផ្តើមចេញកួរ និងមានការបំផ្លាញខ្លាំង (ផ្តោតលើតំបន់ដែលមានពួកវាច្រើន)។
កណ្ដូបស្រូវ៖ ស៊ីបំផ្លាញស្លឹកស្រូវដោយកាត់គែមស្លឹក។* យើងអាចកម្ចាត់ដោយដៃក្នុងករណីមានបរិមាណតិចតួច ឬប្រើថ្នាំគីមីបាញ់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតប្រសិនបើការបំផ្លាញធ្ងន់ធ្ងរ។
២. សត្វចង្រៃ
ខ្យងមាសស៊ីស្រូវ៖ ស៊ីបំផ្លាញកូនស្រូវតូចៗក្រោយស្ទូង ឬព្រោះថ្មីៗ។ យើងអាចសម្គាល់ខ្យងនេះដោយពងវាពណ៌ផ្កាឈូក និងសំបកពណ៌លឿង។ វិធីកម្ចាត់គឺការគ្រប់គ្រងទឹក។ យើងត្រូវបង្ហូរទឹកចេញពីស្រែភ្លាមៗក្រោយស្ទូង ឬព្រោះ ចាំកូនស្រូវ ឬសន្ទូងធំបន្តិចទើបដាក់ទឹកវិញ។ ដូចគ្នាដែរការប្រមូលយកសត្វខ្យង និងពងពណ៌ផ្កាឈូកចេញពីភ្លឺស្រែក៏រួមចំណែកកម្ចាត់ដែរ។ ប្រើថ្នាំសម្លាប់ខ្យងក៏បាន។ ប្រើថ្នាំតាមការណែនាំនៅពេលចាប់ផ្ដើមដាំដុះ បើការបំផ្លាញធ្ងន់ធ្ងរ។
កណ្ដុរស្រែ៖ កាត់បំផ្លាញដើមស្រូវនៅគ្រប់ដំណាក់កាល ជាពិសេសនៅពេលស្រូវចាប់ផ្ដើមចេញកួរ។ ពួកវាអាចបំផ្លាញពី ៥% ដល់ ១០០% ក្នុងឆ្នាំដែលមានការរាតត្បាតខ្លាំង។ វិធីការពារ គឺកាត់ស្មៅជុំវិញស្រែ កម្ចាត់ទីជម្រករបស់កណ្ដុរ។ ដាក់អន្ទាក់/នុយពុល ជាសហគមន៍តែម្ដងមុនពេលដាំដុះ និងនៅដំណាក់កាលស្រូវបែកគុម្ព។ ការថែរក្សាសត្វល្អស៊ីកណ្ដុរ ដូចជាពស់ និងសត្វផ្សេងៗទៀត។
៣. ជំងឺសំខាន់ៗ
ជំងឺអុចចត្នោត៖ កើតមានលើស្លឹក និងគ្រាប់។ អុចចត្នោតមានរាងពងក្រពើ ឬមូលទ្រវែង ទំហំប្រហែលគ្រាប់ល្ង។ ចំណុចកណ្តាលនៃអុចមានពណ៌ប្រផេះ ឬស។ ដើម្បីការពារបញ្ហានេះកុំប្រើជីអាសូតច្រើនពេក ព្រោះវាធ្វើឱ្យស្រូវងាយឆ្លងជំងឺ។ មួយទៀតការប្រើពូជធន់ទ្រាំ និងគ្រាប់ពូជមានគុណភាព ក៏ជារឿងសំខាន់។ ជំងឺនេះច្រើនកើតនៅពេលដីខ្វះជាតិប៉ូតាស្យូម។
ជំងឺអុចត្នោតវែង៖ កើតមានលើស្លឹកនិងស្រទបស្លឹក។ រោគសញ្ញាគឺមានស្នាមដំបៅមានរាង ទ្រវែង និងមានពណ៌ត្នោត។ វីធីដោះស្រាយគឺអនាម័យស្រែ ដោយបំផ្លាញសំណល់ដំណាំចាស់ៗដែលជាជម្រកមេរោគ។ ប្រើថ្នាំសម្លាប់ផ្សិត គឺបាញ់ថ្នាំប្រសិនបើការឆ្លងមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ។
ជំងឺធ្យូងបៃតង៖ រោគសញ្ញាឃើញនៅពេលគ្រាប់ស្រូវចាប់ផ្ដើមទុំ។ គ្រាប់ស្រូវក្លាយជាដុំផ្សិតដែលមានពណ៌បៃតងនៅខាងក្រៅ និងពណ៌លឿងទុំនៅខាងក្នុង។ វិធីដោះស្រាយគឺជ្រើសរើសពូជធន់ទ្រាំ។ គ្រប់គ្រងជី ជៀសវាងការប្រើជីអាសូតច្រើនហួសនៅដំណាក់កាលចេញកួរ។ ការបាញ់ថ្នាំសម្លាប់ផ្សិតនៅដំណាក់កាលចេញផ្កាអាចជួយការពារបាន។
៤. សត្វល្អិតមានប្រយោជន៍
កសិករក៏ត្រូវដឹងដែរថា មានសត្វល្អិតមួយចំនួនគឺជា មិត្តរបស់ដំណាំស្រូវ ព្រោះវាស៊ីសត្វល្អិតចង្រៃ។ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំគីមីច្រើនពេកអាចសម្លាប់សត្វល្អិតល្អៗទាំងនេះ។
ឧទាហរណ៍ ដូចជា សត្វពីងពាង (ស៊ីមមាចត្នោត) សត្វឃ្មុំ (ជួយលំអងផ្កា) និងសត្វល្អិតតូចៗដទៃទៀត។
ការគ្រប់គ្រងកត្តាចង្រៃមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតគឺការអនុវត្តន៍ ការគ្រប់គ្រងសត្វល្អិតចង្រៃរួមបញ្ចូលគ្នា (IPM) ដែលផ្តោតលើការបង្ការ ការតាមដាន និងការប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រច្រើនបែប (ធម្មជាតិនិងគីមី) តាមតម្រូវការជាក់ស្តែង។ រាល់ការប្រើប្រាស់ថ្នាំពុលកសិកម្មគួរប្រឹក្សាជាមួយអ្នកជំនាញ ឬមន្ត្រីកសិកម្មឃុំជាមុន។
ចែករំលែកដោយ៖ សែន តុលា
ប្រភព៖ ឯកសារក្រសួងកសិកម្ម