បញ្ហាប្រឈមធំបំផុតសម្រាប់ពោតនាពេលបច្ចុប្បន្ន គឺដង្កូវហ្វូងប្រភេទថ្មី។ ការប្រើថ្នាំគីមីតែមួយមុខ មិនអាចកម្ចាត់វាបាន ១០០% ឡើយ បើគ្មានការគ្រប់គ្រងសត្វល្អិតចង្រៃតាមបែបចម្រុះ (IPM)។
១. ការតាមដានដោយប្រើអន្ទាក់
- ប្រើ អន្ទាក់ភីរ៉ូម៉ូន (Pheromone Traps) ដើម្បីតាមដានវត្តមានមេអំបៅដង្កូវហ្វូង។ បើមានមេអំបៅជាប់អន្ទាក់ច្រើន បញ្ជាក់ថាវានឹងពងដាក់ពោតក្នុងពេលឆាប់ៗ។
- ពិនិត្យមើលស្លឹកពោត បើឃើញមានស្នាមកាត់ស៊ីលើស្លឹក បញ្ជាក់ថាមានដង្កូវតូចៗកំពុងបំផ្លាញ។
២. វិធានការមេកានិក និងជីវសាស្ត្រ
- ការចាប់ដោយដៃ៖ សម្រាប់ផ្ទៃដីតូច បងប្អូនអាចចាប់ដង្កូវចេញ ឬញីបំបែកស៊ុតពណ៌សៗនៅក្រោមស្លឹក។
- ការប្រើកម្ទេចកំទី៖ ការដាក់ខ្សាច់លាយផេះ ឬកម្ទេចអាចម៍រណាចូលក្នុងបំពង់ត្រួយពោត អាចជួយសម្លាប់ដង្កូវបានមួយផ្នែកតាមបែបធម្មជាតិ។
- សត្រូវធម្មជាតិ៖ លើកទឹកចិត្តឱ្យមានវត្តមាន សត្វមានប្រយោជន៍ដូចជា អង្ក្រង ដែលជួយស៊ីពងដង្កូវ។
៣. ការដាំដំណាំចម្រុះ និងដីមមោក
- ដាំលាយជាមួយសណ្តែក៖ ការដាំពោតឆ្លាស់ជាមួយសណ្តែកបាយ ឬសណ្តែកដី ជួយកាត់បន្ថយការរីករាលដាលនៃដង្កូវ និងជួយបន្ថែមអាសូតដល់ដី។
- ចង្ក្រង់ស្វា៖ ការដាំចង្ក្រង់ស្វា រួចភ្ជួរលប់មុនដាំពោត ជួយឱ្យដើមពោតរឹងមាំ ធន់នឹងការបំផ្លាញរបស់សត្វល្អិត និងកាត់បន្ថយដង្កូវមូលក្នុងដី។
៤. ជម្រើសគីមីចុងក្រោយ
យោងតាម FAO និង CIMMYT ប្រសិនបើដង្កូវបំផ្លាញលើសពី ២០% នៃចម្ការ ទើបត្រូវប្រើថ្នាំ។ កសិករត្រូវប្រើថ្នាំឱ្យចំគោលដៅ (បាញ់ចូលក្នុងត្រួយ) នៅពេលល្ងាចដែលជាពេលដង្កូវចេញស៊ីអាហារ និងត្រូវប្តូរមុខថ្នាំជានិច្ចដើម្បីការពារការស៊ាំ។ ប្រឹក្សាជាមួយមន្ត្រីកសិកម្មឃុំ ឬអ្នកជំនាញផ្សេងទៀតមុននឹងប្រើប្រាស់ថ្នាំ។
គួរបញ្ជាក់ថា IPM មិនមែនជាការបោះបង់ចោលថ្នាំគីមីទាំងស្រុងនោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការប្រើប្រាស់ ចំណេះដឹង ជាមុនសិន រួចទើបប្រើ ថ្នាំជាក្រោយ។
- Advertisement -
ដោយ៖ ទូច សុខា
ប្រភព៖ Crop Science / Agriscience