ដំណាំស្រូវជាដង្ហើមសេដ្ឋកិច្ចរបស់កសិករខ្មែរយើង ប៉ុន្តែការប្រើថ្នាំគីមីហួសកម្រិតតែងតែធ្វើឱ្យសត្វល្អិតកាចៗដូចជា រុយសចង្រៃ ឬមមាចត្នោត រីករាលដាលខ្លាំងជាងមុន។ វិធានការការគ្រប់គ្រងសត្វល្អិតចង្រៃតាមបែបចម្រុះ (IPM) ជួយឱ្យយើងគ្រប់គ្រងស្ថានភាពនេះបាន។
១. ការតាមដាន និងកំណត់កត្តាចង្រៃ
កសិករគួរចុះពិនិត្យស្រែយ៉ាងតិច ១-២ ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ដោយត្រូវសង្កេតមើល៖
- វត្តមានពងមមាចនៅគល់ស្រូវ។
- ស្លឹកស្រូវដែលរមួល ឬឡើងពណ៌ក្រហម (សញ្ញានៃជំងឺក្រា)។
- យោងតាម វិទ្យាស្ថាន CARDI ការមិនបាញ់ថ្នាំគីមីក្នុងរយៈពេល ៤០ថ្ងៃដំបូងបន្ទាប់ពីសាបព្រោះ ជួយរក្សាសតុល្យភាពសត្រូវធម្មជាតិបានយ៉ាងល្អ។
២. វិធានការបង្ការ និងក្សេត្រវិជ្ជា
- ពូជធន់៖ ប្រើប្រាស់ពូជស្រូវដែលធន់នឹងសត្វល្អិត និងជំងឺតាមតំបន់ (ដូចជា ផ្ការំដួល ឬពូជស្រូវមិនប្រកាន់រដូវដែលទទួលស្គាល់ដោយក្រសួងកសិកម្ម)។
- ដង់ស៊ីតេ៖ កុំព្រោះស្រូវក្រាស់ពេក (អាចចន្លោះពី ៨០-១០០ គីឡូក្រាម/ហិកតា គឺល្មម) ដើម្បីឱ្យខ្យល់ និងពន្លឺចូលបានល្អ កាត់បន្ថយសំណើមដែលនាំឱ្យកើតផ្សិត។
- ការគ្រប់គ្រងទឹក៖ ប្រើបច្ចេកទេស ស្រោចស្រពឆ្លាស់គ្នា ដើម្បីកាត់បន្ថយជម្រកមមាច និងពង្រឹងឫសស្រូវ។
៣. ការការពារសត្រូវធម្មជាតិ
ក្នុងស្រែមាន ប៉ូភ្នាក់ងារការពារស្រូវច្រើនដូចជា ពីងពាង កន្ទុំរុយ និងកង្កែប ជាដើម។ សត្វទាំងនេះស៊ីមមាច និងដង្កូវជាអាហារ។ ការដាំផ្កាដូចជា ផ្កាស្បៃរឿង ឬផ្កាឈូករ័ត្ននៅតាមភ្លឺស្រែ ឬរក្សាផ្កាស្មៅជុំវិញស្រែនឹងជួយទាក់ទាញសត្វល្អិតមានប្រយោជន៍ទាំងនេះ។
- Advertisement -