ជីជាសាធាតុដែលតត្រូវបន្ថែមទៅក្នុងដីដើម្បីបំពេញតុល្យភាពដែលបាត់បង់ ជាពិសេសតាមការស្រូបរបស់រុក្ខជាតិ។ ជីចែកចេញជាពីរប្រភេទសំខាន់ៗ គឺជីសរីរាង្គ ឬជីធម្មជាតិ និងជីអសរីរាង្គ ឬជីគីមី។
១. ជីសរីរាង្គ
ជីសរីរាង្គ ជាប្រភេទជីដែលផលិតចេញពីសារធាតុសរីរាង្គ ដូចជាលាមកសត្វ កាកសំណល់រុក្ខជាតិ និងសារធាតុខនិជពុកផុយផ្សេងៗ។ ជីកំប៉ុស្ដចាត់ទុកថាជាជីសរីរាង្គ។ ជីសរីរាង្គមានកម្រិតសារធាតុចិញ្ចឹមទាបដែលមិនឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់ដឹងពីភាគរយនៃសារធាតុចិញ្ចឹមបាននោះទេ។ ហេតុនេះហើយទើបមានការលំបាកសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ដើម្បីដឹងថាត្រូវប្រើកម្រិតណាឲ្យត្រូវនឹងតម្រូវការរបស់ដំណាំ។ ប៉ុន្តែជីសរីរាង្គមានគុណប្រយោជន៍ពិសេសរបស់វា។
សារប្រយោជន៍
-ជួយកែលម្អជីជាតិ និងផលិតភាពដី
-បន្ថយជាតិពុលនៃដី
-ជួយបង្កើនទិន្នផល និងគុណភាពផលិតផលដំណាំ
– បង្កើនមីក្រូសរីរាង្គនៅក្នុងដី
-ជួយជំរុញឲ្យជីគីមី មានប្រសិទ្ធភាពនៅពេលប្រើលាយជាមួយជីកំប៉ុស្ត
-ជួយឲ្យដីធូរ ងាយស្រួលដល់ការលូតលាស់របស់ដំណាំ និងខ្យល់ចេញចូលក្នុងដីបានល្អ
-ជួយឲ្យដីក្នុងការចាប់យកទឹក និងជីជាតិ។
២. ជីអសរីរាង្គ ឬជីគីមី
ជីអរីរាង្គ ឬជីគីមី គឺជាប្រភេទជីដែលផលិតចេញពីរោងចក្រមានទម្រង់ជាគ្រាប់ ជាទឹក ឬជាម្សៅ។ ជាទូទៅជីប្រភេទនេះមានផ្ទុកសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនតាមតម្រូវការរបស់រុក្ខជាតិ ដែលអាចប្រើប្រាស់ដោយផ្ទាល់ ឬលាយបញ្ចូលគ្នាជាទម្រង់សមាស ក្នុងពេលតែមួយ។ ការប្រើប្រាស់ជីប្រភេទនេះ ផ្អែកលើតម្រូវការជាក់ស្ដែងរបស់រុក្ខជាតិ បើប្រើលើសក៏អាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពដី និងដំណាំដែរ។ ជីគីមីចែកចេញជាជីទោល និងជីសមាស។ ប្រភេទជីទោល មានដូចជាជីអ៊ុយរ៉េ (៤៦-០-០) និងជីប៉ូតាស្យូមក្លរ៉ូ ឬជីកាលី (K20 60)។ ចំណែក ជីសមាសមានដូចជាជីដេអាប៉េ (DAP) ១៨-៤៦-០ ជីកែង ១៥-១៥-១៥ ឬជីសមាសផ្សេងទៀតមាន ១៦-២០-០ ជាដើម។
គួរបញ្ជាក់ថារុក្ខជាតិស្រូបយកសារធាតុចិញ្ចឹមជាទម្រង់សូលុយស្យុងតាមរយៈឫស តែរុក្ខជាតិពិបាកស្រូបសារធាតុចិញ្ចឹមតាមរយៈស្លឹក (សម្រាប់ការប្រើជីទឹក)។ ការប្រើប្រាស់ជី ត្រូវធ្វើឡើងឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមរតម្រូវការ និងពេលវេលារបស់ដំណាំ។ ប្រឹក្សាជាមួយមន្ត្រីកសិកម្មឃុំ បើសិនជាបងប្អូនយើងមិនច្បាស់ពីវិធីប្រើប្រាស់ ឬពេលវេលាត្រូវប្រើ។
ដោយ៖ ទូច សុខា
ប្រភព៖ ឯកសារក្រសួងកសិកម្ម